ลมพิษ เป็นโรคผิวหนัง โดยมีลักษณะเป็นผื่นนูนขึ้น คันบนผิวหนังซึ่งอาจมีขนาด รูปร่างแตกต่างกันได้ แม้ว่าโรคลมพิษส่วนใหญ่จะเป็นแบบเฉียบพลัน แต่บางรายอาจมีอาการลมพิษเรื้อรัง

สาเหตุหนึ่งของลมพิษ คือปฏิกิริยาแพ้ต่อสารบางชนิด เช่น อาหาร แมลงกัด ปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อม เมื่อสารเหล่านี้เข้าสู่ร่างกาย จะกระตุ้นให้เกิดการปลดปล่อยฮีสตามีนจากเซลล์เฉพาะที่เรียกว่ามาสต์เซลล์ ฮีสตามีนเป็นสาเหตุที่ทำให้หลอดเลือดในผิวหนังขยายตัว ทำให้เกิดรอยแดงและบวม ส่งผลให้เกิดผื่นหรือลมพิษตามลักษณะเฉพาะของโรคลมพิษ

อาการของลมพิษ เช่น ผื่นแดงหรือผื่นขาวที่นูนขึ้นบนผิวหนัง รอบๆ ผื่นแดง ผื่นเหล่านี้อาจปรากฏที่ใดก็ได้บนร่างกาย ผื่นเหล่านี้มักมาพร้อมกับอาการคัน อาจทำให้ผู้ที่ได้รับผลกระทบรู้สึกไม่สบายตัวได้ นอกจากลมพิษแล้ว บางรายอาจประสบกับอาการบวมของชั้นผิวหนังที่ลึกกว่า ซึ่งมักเกิดขึ้นบริเวณรอบดวงตาหรือริมฝีปาก

การวินิจฉัยโรคลมพิษต้องมีการตรวจวินิจฉัย แพทย์อาจสอบถามเกี่ยวกับการสัมผัสกับสารก่อภูมิแพ้ สิ่งกระตุ้น

นอกจากการใช้ยาตามคำสั่งแพทย์แล้ว ยังมีการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตบางอย่างที่สามารถช่วยป้องกันหรือลดความถี่ของการเกิดลมพิษได้ เช่น การหลีกเลี่ยงปัจจัยกระตุ้นที่ทราบ รักษาสุขอนามัยให้ดี